Białogłówka gumbińska

Osoby, którym zależy na doskonałym wyglądzie posiadanych ptaków, rozważają często zakup gołębi rasowych. Wiele z nich podczas lotu spisuje się równie dobrze, jak gołąb o standardowym wyglądzie, jednocześnie odzwierciedlając zmysł estetyczny właściciela i pozwalając mu zabłysnąć w gronie lokalnych hodowców. Gołębie rasowe często mają jednak bardzo wysokie wymagania odnośnie karmienia i warunków hodowli, które w połączeniu z wygórowaną ceną zwierzęcia odstraszają potencjalnych nabywców. Istnieją jednak rasy piękne, oryginalne, a przy tym wytrzymałe i niedrogie. Jedną z nich jest białogłówka gumbińska.

Białogłówka gumbińska (zwana również gąbińską) została wyhodowana w drugiej połowie XIX wieku, przez niemieckich pasjonatów z Prus Wschodnich, za jej przodków uznaje się wywrotki oraz gołębie lotne. Należy do grupy ras lotnych, z obrączką o numerze 7 lub 8. Jest jedną z białogłówek (do których zaliczyć możemy także białogłówki angielskie, elbląskie i gdańskie) znanych także jako gołębie wajskopy ze względu na swój niezwykły, wpasowujący się w kanon ras ozdobnych, wygląd. Ich cechą charakterystyczną jest biała korona z rozetkami oraz piękne, perłowe oczy oraz szeroka głowa. Nogi u ptaków rasy gumbińskiej mogą być w całości opierzone, lub nie zawierać opierzenia. Są one średniego wzrostu, ich upierzenie jest błyszczące i przylegające, w kolorze czarnym, kawowym, czerwonym, żółtym lub niebieskim. Cechuje je także żywe i ufne usposobienie.

Największym wyzwaniem w opiece nad białogłówką gumbińską jest utrzymanie w dobrej kondycji jej piór, stanowiących o wartości ozdobnej gołębia. W tym celu należy dbać o wartość odżywczą ich pożywienia oraz podawać odpowiednie suplementy. Ptaki te łatwo ulegają chorobom pasożytniczym, zmuszając hodowcę do utrzymywania wysokiego poziomu higieny w gołębniku. Gołębnik białogłówek musi być ciepły, jednak nie wymaga specjalnego dostosowania pod względem temperatury – wajkstopy dość dobrze znoszą bowiem zimno i niesprzyjające warunki atmosferyczne.